Katelyn^^

Hızla kafamı yana çevirdim ve iki adım geriledim.Duyduklarım benim hayal gücümmüydü?Yoksa gerçekmiydi?Her zaman devreye giren hayal gücüm kesin yine benle oyun oynuyordu.Arkamdan gelen çığlık sesiyle irkildim ve bu sefer arkama döndüm.Kalbim korkudan deli gibi çarpıyordu.Ciğerlerime oksijen yetiştirmekte zorlanıyordum.Her zaman 'en cesur' ben olmuştum arkadaşlarımın arasında,bu sefer cesaretim neredeydi?Bağırmak,çığlık atmak istiyordum ama ses tellerim benim adıma çalışmıyormuş gibi hafif bir inilti çıkardı.Geri dönmeliydim,kaçmalıydım!Ama bu mağaraya gelirken kimseye söylememiştim ki buraya geldiğimi...Kimse benim nerede olduğumu bilmiyordu...

Hızla arkama döndüm.Benim buraya girdiğimi gören güneş,artık beni bu karanlıkta yalnız bırakmıştı.,Koşmalıydım,kaçmalıydım!Ayağıma hareket emri vermemle düşmem bir oldu.Hayır,artık ayaklarım bile beni dinlemezken burdan nasıl çıkabilirdim ki?Yanaklarımdan aşağıya inen yaşları bıraktım ilk önce toprağa...Belki bedenimle beraber girerdim daha sonra kim bilir?Tam kendimi toplamış ayağa kalmaya çalışırken,yakınımdan geçen suyun sesiyle iç çektim.Ardından gelen çığlıkla birlikle tekrar yere yapıştım.Kolum!Kolumun üstüne düşmüştüm.Bu sefer beni saran korku değil öfkeydi.Tüm gücümü toplayarak ayağa kalktım.Ama o ana kadar hiç duymadığım bir kahkahayla sendeledim.Ama artık kormayacaktım.Geri dönüp koşmaya başladım.

''Yardım edin!''

Hemen arkamı döndüm.Şuana kadar çok az harekete geçen merhamet duygum bu acı çeken,derinlerden gelen sese neden kulak vermişti ki?Bende acı çekiyordum,bunun hiç mi önemi yoktu yani?kendimle savaşa yenik düştüm ve o kadar çabayla geçtiğim yollara doğru ilerledim.Ara sıra taşların arkasına saklanıyor gelen geçen var mı,diye kontrol ediyordum.Ama yoktu,tabii su sesini saymazsak hiçbir ses yoktu.Rahatlamaya çalıştım ve öfkelendiğimde yaptığım gibi kaslarımı serbest bıraktım.Kendime geldiğimde suya doğru olan sese doğru ilerledim.

''Aslında bu kadar erken beklemiyordum.''

Hemen taşın arkasına saklandım ve çevremi gözlemeye başladım.İşte ordaydı.Bir adam zavallı görünüşlü bir kadının üstüne eğilmiş bir şeylerle uğraşıyordu.

''Bırak beni.Sana istediğin herşeyi getirdim.''

Adam kafasını kaldırıp sinsi sinsi güldü.

''Herşeyi değil Elizabeth...Her şeyi değil...''

Kadın tam birşey söylemek için ağzını açmıştı ki sadece bir çığlık çıkarabilmişti.Ardından ağzından boşalan kanlar ve ölü bakan gözlerle kafasını benim olduğum yöne çevirdi ve tam durduğum yerde gözlerini gözlerime dikti.Elizabeth'in çığlığı ardından bende ayağa fırladım ve bir çığlık bıraktım...

*****************


''Uyan Kate uyan!''

Hızla yatağımdan fırladım ve etrafıma bakındım.Bana bakan oda arkadaşım Luna'yı görünce hemen sırtımı duvara dayadım ve arkadaşıma baktım.

''Kate iyimisin?''

Başımı salladım hala şakaklarım zonkluyordu ve ses tellerimi harekete geçiremiyordum.Luna'nın uzattığı sudan bir yudum aldım.Ve gözlerimi kapattım.Gözlerimi açtığımda Luna yatağımın üstüne oturmuş, korku dolu gözlerle bana bakıyordu.Başımı salladım ve ağzımdan bu cümle çıktı.

''Sadece bir rüyaydı Luna,sadece bir rüya...''

Betimleme:25/23
Renklendirme:10/10
Akıcılık:20/17
Yazım ve noktalama:25/20
Sayfa Düzeni:10/10
Toplam:90

Tebrikler...

yeni bir rp !!!!!!




Bir kez daha suratına baktığımda sessizce fısıldadı
"sera, sana yemin ediyorum ki doğruyu söylüyorum."ama bana yalan söylediğini görebiliyordum.
"bak jack daha fazla katlanamıyıcam b-i-t-t-i." diye bağırdım gece karanlığında.ama yanlız olmamız yinede iyi birşeydi.Hele deniz kearında olmamız daha iyibirşeydi.hızla kalkmış giderken beni tuttu ve yere devirdi.
"seni gerçekten seviyorum sera" bense bütün gücümle suratına tükürdüm.Ericten sonra bir çok seviglim olmuştu ama Eric gibi olan yoktu. "pislikleri bilirdim ama onlardan biri olmana şaşırdım doğrusu." zaten yorgundum bide bu çömezle uğraşamazdım.
"bak sera zorlama senden daha güçlüyüm." öylemiydi? şimdi gülmeye başlıyıcaktım."ben dünkü yeni yetme değilim jack"artık sabrım taşıyordu.onu boynundan tuttum ve ileri fırlattım . gözlerimdeki ateşi hissedebiliyordum.Ah, tamam anladım şimdi yangın zamanıydı. Ve her taraf yanmaya başlamıştı.Onun bedenini aı içinde yanarken görebiliyordum.eh ölme vakti gelmişti.
Gözlerim tekrar canlı yeşil rengine döndü- ateş elementini kullanırken kırmızımsı suyu kullanırken mavi topragı kullanırken kahverengi havayı kullanırken de cam rengi olulardı-. jack acı içinde bağırıken fısıldamaya başladım." ah, jack bunu ne zaman anlıyıcaksın vampireler element kullanırken ben dördünüde kullanabiliyorum.Bütün canlıların ruhlarına ne istersem onu yapıyorum.beni bilirsin dönüştükten sonra çok değiştim. artık o 15 yaşındaki basit serena drozdov yok karşında. artık o asil, nazik ve tatlı kız değilim.sense benim ucuz köpeklerimden biriydin."alevleri daha fazla kuvvetlendirerek resmen onu yaktım.
Deniz kenarında giderken o piç yine benim bölgemde avlanıyordu "paul defolma saatin geldi"
"ah sera daha yeni içtim ve ölmedi hani artık defolsan tamamen." son kelimeyi vurgulayarak sölemişti.
ve sözünü bitirir bitirmez kendimi yerde buldum o toprak zırvalığını kullanmıştı.tamam ceketimi kirletmişti.ayağa kalktım ve gözlerimin renginin cam oluşunu bütün bedenimde hissettim. herneyse. kasırga çıktı ve onu ileri fırlattı.arkamdaki denizin taştığını hissedebiliyordum.ve zihnimle suyu ona doğru ittim. gözlerim o anda mavi olmuştu. ve şimdi maviden tekrar cama dönüyordu.bütün gücümle ona doğru soğuk hava üfledim.ve dondu. paul şimdi buz kütlesi olmuştu.
kurbanı sessizce odanın köşesinde bekliyordu yanına gidip saçını çektim. ve suratına baktım. oda aşagıdan bana bakıyordu.
o anda o kadar çok şey hissettim ki.gözleri bana çok şeyi hatırlattı.özlem,sevgi,öfke...alice. kız küçük bir çığlık attı."aman tanrım " diye bağırdı ve boynuma atladı.kafasını kaldırdığında daha dikkatle baktı." serena drozdov" diye fısıldadı ve ağlamaya başladı.
duygularımı topladım ve gözyaşlarıma engel oldum."aslında biliyorumusun 2. ismimi aldım. cassandra. kör talih anlamında .cassandra serena drozdov.ve sende alice...jhonson" dedim alaycı bir tavırla
"sen...sen...sen ölmedin mi ?sen ... nasıl olur ? Sen 3 yıl önce kaybolmuştun ölmedin mi ?
"inan bana alice öldüm" ölmüştüm. elimde hiç birşey kalmamıştı. ne alice ne eric. tam anlamıyla koca bir sıfırdım.
"hayır sera...sen ölmedin işte tam karşımdasın sen..." beni baştan aşagı süzdü "çok değişmişsin. evet kesinlikle değişmiştim saçlarım koyu sarıdan açık sarı olmuş boyu belimi geçtimişti ve aşırı derecede uzamıştım. 180 cmdim. tam bi sırıktım. ama mankenlere benziyordum. vücudum şekillenmişti. ve daha bir sürü fark.
boynunu tuttu.acısı çok fazla olmalıydı.ama istismarımı bozamazdım."beni tanımana şaşırdım." yine alaycı tonumu kullanmıştım."seni her yere tanırım serena...ve sen koybolduktan sonra eric aylarca durmadan seni aradı ve sonra evinden çıkmadı..."[color=red]"ya şimdi?"violet]]"şimdi eskisi gibi değil ama mutlu olmaya çalışıyor. bir kızla çıkıyor...Miranda. o kız çok sana benziyor fizziki bakımdan değil yani senin gibi komik, espirili,eğlenmesini gerçekten biliyor...vee..hımm.. çok yakın bir arkadaş"
"kısacası benim yerimi almış "başını yere eğdi. "öylede denebilir.""ne düşünüyorum biliyormusun ?""tabiki hayır ne ?"gözlerine baktım ve onun ruhunu hissettim."ben okula gelen yeni kızım adım serena cassandra ıvashkov. yarın okula başlıyorum. ben serena drozdov değil serena cassandra ıvashkov'um. eski yakın arkadaşın serenaya çok benziyorum. ama o değilim.""o değilsin sen yeni kız ıvashkovsun.""aynen öyle" dedim gülümseyerek.
Oyun başlıyordu.